บทที่ 229 ขาดเธอเหมือนขาดใจ (100%)

“อะไรอีก”

ปรเมศทำท่ารำคาญคืนบ้าง

“เมียมึงเรียกคนที่มาเมื่อกี้ว่ายังไงนะ”

“ไม่รู้ กูไม่ได้ยิน”

อ้าว…ไอ้เพื่อนเวร ทำเป็นหูตึงซะงั้น

“กูว่ามึงรู้อยู่แก่ใจ”

“กูไม่ได้ยินจริงๆ”

คนที่รู้ตัวว่ากำลังถูกไล่บี้ยักไหล่หน้าตาย

“หยุดตอแหล แล้วพูดความจริงมาไอ้เมศ”

“มึงว่าไงนะไอ้คิงส์ แม่ง! สัญญาณไม่...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ